"Dlaczego Śmierć w wodzie? Koniec wieku za pasem, ale to nie znaczy, że jeźdźcy Apokalipsy nadciągną z wybiciem 1 stycznia roku 2001 i że wszyscy się potopimy. Specjaliści od biznesu i od telewizji już teraz kombinują, jak zarobić gigantyczne pieniądze na sylwestrze przełomu stuleci: planują
„Doprawdy wstyd, Czytelniku, że od kiedy pierdzieć począłeś, nie wiesz nawet, jak to robisz i jak to robić powinieneś. Sprawa ta, analizowana przeze mnie rzetelnie, dotąd zaniedbana była wielce nie dlatego, że niegodna uwagi, ale z powodów innych: zdawało się bowiem, iż żadnej metodzie nie podlega,
Pisać powieść - to znaczy szukać z ołówkiem w ręku. To iść naprzód piórem. To szukać tego, czego się nie wie, tego, co się utraciło, lub tego, czym stara się zastąpić stratę za pomocą mowy, którą można stracić. Mowa może się zagubić. Zapomina się języka w gębie. Quignard uważa, iż utrata, tracenie
W Raptularzu końca wieku (drugim tomie cyklu Paryskie pasaże) Krzysztof Rutkowski próbuje przedstawić koniec naszego stulecia, tak jak go widzi mieszkaniec dawnej stolicy świata. Opisuje skrupulatnie wszystko, co go otacza: ludzi, książki, zdarzenia, wynalazki, czas pracy i czas zabawy, czas
Czy towiańczycy przygotowywali spisek, by zdyskredytować Mickiewicza w oczach Emigracji? W dwóch częściach książki autor odpowiada na to pytanie raz faktami, raz fikcją; raz jako historyk, raz jako pisarz. Książka składa się z dwu części: pierwsza to esej historyczny o życiu Mickiewicza we
Co robił Wokulski w Paryżu? Pił, bardzo dużo pił: szampana z Suzinem, mazagran i koniak. Koniak pił Wokulski litrami, kiedy tylko napadały na niego wspomnienia: Warszawy i kobiety, na widok której baraniał, stawał się kastratem, impotentem, durniem, albo prowokatorem. Po tej kobiecie odbywał
Dominantę październikowego numeru stanowi „Panichida dla Tadeusza”. Żegnamy nią naszego, zmarłego ostatniego dnia lipca tego roku, redakcyjnego kolegę Tadeusza Komendanta, publikując szesnaście wspomnień osób, z którymi był związany, kilka zdjęć jego, okładek jego książek i legendarnego kota
Gdzie byliśmy, kiedy nas nie było? Kto nas zrobił? Dlaczego scena kopulacji budzi tak wielkie zainteresowanie, przerażenie, tak straszną trwogę, ale jednocześnie staje się natchnieniem dla największych artystów pióra i pędzla, dłuta i piórka? Dlaczego o kopulacji milczy się wstydliwie, a
